Niemiecki przemysł zbrojeniowy

Pamiętając o militaryzmie pruskim i hitlerowskim, Niemcy po zjednoczeniu państwa w 1990 roku bardzo ostrożnie podchodziły do roli przemysłu zbrojeniowego w kwestii bezpieczeństwa narodowego. Nawet w niemieckiej konstytucji pojawiły się zapisy, że Bundeswehry można użyć tylko do działań obronnych.

Dopiero w 1994 roku wyrok Trybunału Konstytucyjnego umożliwił wojsku niemieckiemu branie udziału w operacjach zagranicznych, ale tylko w ramach NATO, ONZ lub Unii Europejskiej. Miało to znaczący wpływ na dalszy rozwój niemieckiego przemysłu zbrojeniowego.

Po pierwsze władze zupełnie inaczej zaczęły postrzegać wojsko nie tylko pod względem bezpieczeństwa państwa, ale także jego udziału w wytwarzaniu krajowego PKB. Bundeswehra zaangażowana została też w konflikt w Afganistanie, co wiązało się z koniecznością zmodernizowania wyposażenia armii.

Niemiecki sektor zbrojeniowy uświadomił sobie też, jak duża jest skala popytu na broń – wynikał on z jednej strony z konfliktów na Bliskim Wschodzie, a z drugiej na modernizacji armii Chin, Brazylii czy Indii. Znacząco zwiększył się więc eksport niemieckiego sprzętu wojskowego.